Πέμπτη 6/5: Woman in the Dunes (1964), του Hiroshi Teshigahara
Πέμπτη 13/5: Ugetsu Monogatari (1953), του Kenzi Mizoguchi
Πέμπτη 20/5: Rashomon (1950), του Akira Kurosawa
Πέμπτη 27/5: Diary of a Shinjuku Thief (1969), του Nagisha Osima
Πέμπτη 3/6: Tetsuo (1989), του Shinya Tsukamoto
Το αφιέρωμα αποσκοπεί στην παρουσίαση διαφορετικών στάσεων και αντιλήψεων που έχουν διαμορφώσει το κινηματογραφικό πεδίο της Ιαπωνίας. Κάθε ένας από τους διαφορετικούς σκηνοθέτες που παρουσιάζονται στο αφιέρωμα έχει χτίσει μια προσωπική
προσέγγιση τόσο στην οπτική του μέσου, αλλά και στη ζωή, η οποία αντανακλάται στην εκάστοτε ταινία.
Ο Kenji Mizoguchi αποτελεί τη γέφυρα της παράδοσης με τη σύγχρονή του Ιαπωνία. Γεννήθηκε και μεγάλωσε με τις γκέισες, μπολιάστηκε με το παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο και σημαδεύτηκε από την εξέλιξη του θεάτρου στη χώρα του, όταν αυτό πήγε στις μοντέρνες φόρμες της θεατρικής τέχνης.
Ο Μιζογκούτσι είναι ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του κλασικού ιαπωνικού κιν/φου, και την ίδια στιγμή κάτι σαν γεννήτορας του μοντέρνου σινεμά της πατρίδας του και ο πιο επιδραστικός των σκηνοθετών της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου εντός και εκτός των συνόρων της. Δάσκαλος για δεκάδες δημιουργούς, από τον Κουροσάβα μέχρι τη νέα γενιά του σήμερα και διαμορφωτής μιας κινηματογραφικής γλώσσας που παραμένει ζωντανή.
Οι πρώτες του δουλειές ήταν αναμφίβολα διερευνητικές, μεταφορές μυθιστορημάτων, διασκευές θεατρικών έργων και ριμέικ ταινιών του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Η δική του ταυτότητα, η αποκάλυψη της δικής του σκηνοθετικής σφραγίδας ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’30, όταν ο Μιζογκούτσι άρχισε να εξερευνά θεματικές που τον απασχολούσαν και να εξερευνά το κοινωνικό πρόσωπο της τέχνης του σινεμά. Οι ταινίες του δίχως να στοχεύουν στον εύκολο συναισθηματισμό κατορθώνουν να γεννούν πλήθος συναισθημάτων και να εμπλέκουν απόλυτα τον θεατή.
UGETSU MONOGATARI (1953), του Kenji Mizoguchi
Υπόθεση: Η ιστορία τοποθετείται στην αγροτική Ιαπωνία του 16ου αιώνα, εκτυλίσσεται σαν ένας μύθος περί ηθικής και καταλήγει σε ένα στοχασμό γύρω από τον άνθρωπο και την ατέρμονη ροή του χρόνου. Ο πόλεμος, που σπαράσσει την κατακερματισμένη σε αντιμαχόμενα φέουδα χώρα, διαταράσσει την οικογενειακή αρμονία δύο ανδρών. Ο Γκενζούρο, ένας φτωχός αγγειοπλάστης, κυριεύεται από την επιθυμία του εύκολου πλούτου. Ανεβάζει δραματικά τον ρυθμό της παραγωγής και στη συνέχεια αποφασίζει να εγκαταλείψει το χωριό και να πάει στην πόλη. Ο γαμπρός του, ο πονηρός και επιπόλαιος Τομπέι, ονειρεύεται να γίνει ξακουστός σαμουράι. Οι δυο άνδρες ξεκινούν για την πόλη μαζί με τις γυναίκες, τις οποίες όμως αφήνουν στα μισά της διαδρομής, φοβούμενοι τις συμμορίες που λυμαίνονται τα δύσκολα περάσματα λιμνών και δρόμων. Στη συνέχεια, ο Γκενζούρο γοητεύεται από μια πριγκίπισσα και ο Τομπέι κερδίζει τον τίτλο και τις τιμές του σαμουράι όταν παρουσιάζει ως δικό του άθλο τον αποκεφαλισμό ενός στρατηγού. Κάπου εδώ αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής που αποκαλύπτει τη χίμαιρα και λειτουργεί αναγεννητικά και για τους δύο.
Οι ασπρόμαυρες εικόνες του Κέντζι Μιζογκούτσι παρασύρουν τον θεατή σε έναν ονειρικό κόσμο, γοητευτικό και παράξενο, όπου τα πάντα έχουν δύο όψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου